Walerian Młyniec

Wojsko i służby mundurowe

Walerian Józef Młyniec to postać o znaczącym dziedzictwie, urodzony 9 marca 1896 roku w Tuchowie. Jego życie, choć tragicznie krótkie, było wypełnione poświęceniem dla ojczyzny.

Zmarł 7 września 1939 roku, a jego nazwisko nosi tytuł subpółkownika w piechocie Wojska Polskiego, co potwierdza jego wojskową karierę oraz wkład w obronę kraju.

Życiorys

Walerian Józef Młyniec przyszedł na świat 9 marca 1896 roku w miejscowości Tuchów, w rodzinie Jakuba i Marii z Piątków. W trakcie I wojny światowej, wykazując się odwagą i zaangażowaniem, służył w 4 pułku piechoty Legionów Polskich. Już 1 lipca 1916 roku, za swoje zasługi, został awansowany na chorążego.

Za datę 19 sierpnia 1920 roku został zatwierdzony w stopniu kapitana, co miało retroaktywny charakter, obowiązując od 1 kwietnia 1920 roku, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich. Wówczas był oficerem 4 pułku piechoty Legionów. Trzy dni po Święcie Konstytucji, 3 maja 1922 roku, jego pozycja jako kapitana została potwierdzona z datą starszeństwa od 1 czerwca 1919 roku oraz 564. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W 1923 roku Młyniec kontynuował służbę w swoim macierzystym pułku w Kielcach, a w maju 1924 roku został przeniesiony do 76 pułku piechoty w Grodnie.

W dniu 28 kwietnia 1926 roku, stworzył rodzinę, biorąc ślub z Marią Grzybowską, z którą doczekał się dwojga dzieci – Romana i Walerię. Po niespełna roku, 31 października 1927 roku, został przeniesiony do 81 pułku piechoty w Grodnie, gdzie objął stanowisko oficera Przysposobienia Wojskowego. Na 18 lutego 1928 roku przypadł mu zaszczyt awansu na majora, obowiązującego od 1 stycznia 1928 roku, z 6. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W tym okresie pełnił także rolę komendanta obwodowego Przysposobienia Wojskowego.

W styczniu 1931 roku otrzymał nowe wyzwanie, obejmując dowództwo batalionu. Następnie, w czerwcu 1934 roku, przeszedł do 7 Okręgowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego, gdzie sprawował funkcję komendanta Okręgu VII Związku Strzeleckiego w Poznaniu. Jego talent przywódczy oraz zaangażowanie przyniosły mu awans na podpułkownika, skutkujący 19 marca 1939 roku oraz 6. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W tym czasie był odpowiedzialny za dowodzenie II batalionem 4 pułku Strzelców Podhalańskich w Cieszynie.

W kampanii wrześniowej 1939 roku, Walerian Młyniec stał na czele rezerwowego 156 pułku piechoty. Niestety, 7 września 1939 roku zmarł w tragicznych okolicznościach, popełniając samobójstwo. Jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu w Rudniku nad Sanem. Jego dziedzictwo pamięci jest kultywowane przez X Szczep Harcerski, który nosi jego imię, a jego córka, dr Waleria Młyniec, została honorowym członkiem tego szczepu.

Ordery i odznaczenia

Wśród licznych wyróżnień i odznaczeń, które przysługiwały Walerianowi Młyncowi, znajdują się następujące:

  • Krzyż Niepodległości, przyznany 6 czerwca 1931 roku,
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
  • Krzyż Walecznych, otrzymany dwukrotnie,
  • Złoty Krzyż Zasługi, nadany 19 marca 1937 roku,
  • Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
  • Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
  • Krzyż Zasługi Obrońców, przyznany w Łotwie przed rokiem 1937,
  • Order Krzyża Białego Związku Obrony, nadany w Estonii przed rokiem 1937.

Przypisy

  1. Żołnierze Niepodległości, samobójstwo popełnił 12.09.1939 r. w Sandomierzu, pochowany na cmentarzu przy ulicy Mickiewicza.
  2. Rybka i Stepan 2006, s. 17, 656.
  3. Dz. Pers. MSWojsk., Nr 11 z 07.06.1934 r., s. 154.
  4. Dz. Pers. MSWojsk., Nr 3 z 26.03.1931 r., s. 118.
  5. Rocznik Oficerski 1932, s. 31, 609.
  6. Rocznik Oficerski 1928, s. 95, 181.
  7. Dz. Pers. MSWojsk., Nr 25 z 31.10.1927 r., s. 310.
  8. Rocznik Oficerski 1924, s. 301, 354.
  9. Dz. Pers. MSWojsk., Nr 52 z 29.05.1924 r., s. 302.
  10. Rocznik Oficerski 1923, s. 134, 409.
  11. Lista starszeństwa 1922, podano, że urodził 19.03.1896 r.
  12. Dz. Pers. MSWojsk., Nr 32 z 25.08.1920 r., s. 787.
  13. Lista starszeństwa 1917, s. 31.
  14. Zarządzenia Ministra Spraw Wojskowych, zezwolenie na przyjęcie i noszenie odznaczeń. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”, Nr 1, s. 20, 19.03.1937 r.
  15. Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej, zezwolenie na przyjęcie i noszenie orderów. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”, Nr 1, s. 5, 19.03.1937 r.
  16. M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 96 „za zasługi na polu wychowania fizycznego i przysposobienia wojskowego”.
  17. M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":

Władysław Drelicharz | Antoni Stawarz

Oceń: Walerian Młyniec

★★★★★
Średnia ocena:4.85 Liczba ocen:15